باران ...................

  آســــــــــــــمان که می گرید:

دل من هم بغـــض در گلویش در هم می شــــــــکند

آن وقت است که من و آسمان هر دو ابری و گریانیم

اشـــــــکهایم را زیر اشک آسمــــــان پنهان می کنم

گونه هـــــــایم خیــــــس است اما مزه اش شـــــــور

و عابــــران رد می شوند از کنـــــــــــارم و می پندارند

 گونـــه هایم خیــــــــس از باران آسمـــــــــــان است

دلـــــم سخت گــــــرفته ...

بــــــــــــــــــاران بــــــــبار