آرزوهایمان که سوخت
دانستیم باران چقدر بی بهانه می بارد
وتقویم های تازه همیشه
روزهای کهنه را تکرار می کنند
آرزو ها چه نا رسیده چیده می شوند و
واژه ها چه بی جوانه و بی ریشه می خشکند
روزگاری است که دلم چشم به راه کسی است