مپرس حال مرا روزگار یارم نیست .. جهنمی شده ام هیچ کس کنارم نیست .. نهال بودم و در حسرت بهار ولی درخت می شوم و شوق برگ و بالم نی
درباره من
دختری آروم و مهربون و صادق و رک...اگه یکی با احساساتم بازی کنه داغون میشم...به اصول و اعتقادات پایبندم و اعتقاداتم رو با هیچی عوض نمیکنم...متعهد و مسولیت پذیرم....همیشه سعی میکنم با همه با مهربونی رفتار کنم....دلم نمیخواد کسی ازم برنجه...خیلی صبورم و تحملم در برابر مشکلات زیاده ...از دروغ و حسادت و بی ادبی و خیانت بیزارم و توو زندگیم فقط دنبال یه آرامش قشنگ و همیشگی ام....
عاشق شعرم مخصوصا شعرهای
دکتر علی شریعتی
سهراب سپهری
حمید مصدق
جبران خلیل جبران
دکتر علی شریعتی میگه:
کسی را که دوست داری دوستت ندارد...کسی که تو را دوست دارد تو دوستش نداری...اما کسی که تو دوستش داری و او هم دوستت دارد به رسم و آئین زندگانی به هم نمی رسند و این رنج است...زندگی یعنی این...
و مورد سوم سخن دکتر شریعتی بزرگترین رنج زندگی لیلی ست...
خـاطرمـان بـاشــد شـاید سـالها بعـد در گـذر جــاده ها بی تفـاوت از کنـار هم بگــذریم و بگوییــم ایـن غـریبه چــقدر شبیــه خــاطراتم بــود...
ای مسافر ای جدا ناشدنی گامت را آرام تر بردار از برم آرام تر بگذر تا به کام دل ببینمت بگذار از اشک سرخ گذرگاه ت را چراغان کنم ای مسافر بیا که جاده ی احساس چشم انتظار قدم های مهتابی تو در تاریکی شب است...
ادامه...
گاه یک لبخند آنقدر عمیق میشود که گریه می کنیم گاه یک نغمه آنقدر دست نیافتنی میشود که با آن زندگی می کنیم گاه یک نگاه آنچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند گاه یک عشق آنقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنیم
لیلی
چهارشنبه 16 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 11:32 ق.ظ
سلام لیلی جون
وبلاگت خیلی خوشگله
این پستت واقعا زیباس
شاد و موفق باشی