کردی آهنگ سفر اما پشیمان میشوی

چون به یاد آری پریشانم پریشان میشوی

گر به خاطر آوری این اشک جانسوز مرا

آنچه من هستم کنون در عاشقی آن میشوی

سر به زانو گریه هایم را اگر بینی به خواب

چون سپند از بهر دیدارم شتابان میشوی

عزم هجران کرده ای شاید فراموشم کنی

من که میدانم تو هم چون شمع گریان میشوی

گر خزان عمر ما را بنگری با رفتنت

همچو ابر نوبهاران اشکریزان میشوی

بشکند پیمانه ی صبرم ولی در چشم خلق

چون دگر خوبان تو هم بشکسته پیمان میشوی

بینم آنروزی که چون پروانه بهر سوختن

پای تا سر، آتش و سر تا به پا جان میشوی

مرغ باغ عشقی و دور از تو جان خواهم سپرد

آنزمان بی همزبان در این گلستان میشوی