دلم تنگ است

خیال مهربان با تو هستم . هیچ کس به تو نخواهد گفت که چقدر دلتنگ
 تو به طلوع ها چشم میدوزم .
آخر کسی به نهایت تنهایی من نمی اندیشد کسی با غربت من
 آشنا و همسفر نیست .
تا کنون کدام نسیم به گوش تو رسیده که ندای تو
   گریسته ولبریز اندوه است ؟
کدام بهار؟کدام گل؟کدام افق؟
 کدام موج؟کدام سحر؟کدام نوا؟کدام شعر؟کداماحساس؟
کدام نگاه؟افسوس پروانه عاشق پیشه من تا خاموشی
 شمع مجنون من راهی نیست .
ابر خاموشی حول انوار عشقم را فرا گرفته است و دیگر مجالی
 برای تابیدن نمیابم.
در کدام بوستان سرگرمی با که اینگونه غافل از ندای قلب منی؟
در کدام بهار سرگرمی
 و این غربت نمناک را بر من نادیده گرفته ای ؟
من خوب میدانم کسی به تو نخواهد که   ندای تو همسفر نسیم تنهایی است
 ندای تو دیگرهمراه و همقدم
 تمام ثانیه های مملو از نیستی است.ندای امیدوار تو هنوز
هم نشسته به روی پله هاست.
همان پله های انتظاربرای دیدن چشمهای مشتاق تو .
لبخندت را برایم حلال کن
 می خواهم جامی از محبت ان لبها بنوشم .
لبخند تویی که در خیالم گنگ  و مبهمی خیالی که از سرمای نا امیدی سرد سرد است.
گرمم کن نمیدانم چه می خواهم بگویم
در تنگ قفس باز است و افسوس که مرغ اوازم شکسته است .
نمی دانم چه میخواهم بگویم
 که که درون سینه ام دردی است خونبار که همچون گریه میگیرد
گلویم غمی آشفته دردی گریه آلود