امان از این بوی پاییز و آسمان ابری...
که نه آدم خودش می داند دردش چیست ونه هیچکس دیگری...
فقط می دانی که هرچه هوا سردتر می شود
دلت آغوش گرمتری می خواهد
بــار دیگــــر دلا خطــا نـکنی
بــــــا جفـا پیشگـان وفـــا نکنی
عهـــد کردی کـــه خون شوی اما
بـــا دل بـــــــی صفـــا، صفـــا نکنی
من خـــوشم بـــا جنـون و رسواییش
گر تـــو زیــــن عالمــــم جــــــــدا نکنـی
درد عشق است و مـــــرگ درمـــــــانش
هــــــــــوس در بــــــــــی دوا نکنـــــــــــی
رفتـــــــــــم از کــــــوی آشنــــــــاییــــــــــها
تـــــــا بـــــــه نیــــــرنگــــم آشنـــــــــــــا نکنی
خـــــاک میخــــــانــــــه هــــــا شــــــو ای غافـل
تــــا کـــــــه بـــــــر عالــــــم اعتنـــــــا نکنــــی
تـــــــا سحـــر می تــــــوان دمی آســـــــود
گر تـــــــو ای دل، خـــــدا خـــــدا نکنـــــی
ای کــــــه در سینه ام قــــرارت نیست
مشت خــــــــود را دوبــاره وا نکنــی
هما میر افشار
تنهاتر از شمعی که از کبریت می ترسد
غمگین تــــر از دزدی که از دیـــــوار افتاده
بی اعتنــــــا پاکت کننـــــد از زندگی ، مثلِ
خاکستــــــــر سردی کـــــــه از سیگار افتاده
بی تـــو دلم می افتــد از من ، باز می خکشد
مثـــــــل کلاغی مــــرده که از سیم می افتـــــد
این روزهــــــــا هر بــــــــار که یاد تــــــو می افتـم
یک خط دیگـــــــر روی پیــشانیـــــــــم مـی افتــــــد
می خــــــــــواهی از مـــن رو بگیــری ، دورتــر باشی
مانند طفلی مـــــــــــرده می پیــچم بـــــــه آغــــوشت
سردرد می گیــــــری و مــن تکـــــرار خــــــــواهم شــــد
ماننــــــد یک مــــــوسیقـــــــی غمنـــــــــاک در گــــوشَت
بی تــــو تمام گوچــــــه ها ســـــرد است ... تـــاریـک است
انگـــــار خــورشیــــــــد ایـــــــن حـــدود اصــــــلا نــتابیــــــده
تـــــــــو نیــــــستی و زنــــــدگی انگــــــــار تعطیـــــل است....
تــــــو نیـــــــــستی و ســــــاعتِ ایــــــــن شــــهر خـوابیـــــــده
تـــــــو نیستـــــــی و خــــــاطـــــــــراتــــی شــــــــور در چشمـم
چــــــون ماهیــــــان مــــــــــرده ای در رود ، مــــی پیچنــــــــد.....
تکـــــــرارهــا مـــــــــن را شبیــــــــــه زخـــــــم می بنــــــدنـــد.....
سیگــــــــارهـــا مــــــــــن را شبیــــــــه دود ... .........می پیچنـــــد
بی تــــــو شبیـــــه ساعتــــــی بـــــــــی کوک ، می خوابــــــــم
در لحظـــــه هایی کــــــــه بـــــــــرای شعر گفتـــــــن نیـــست
در خانـــــــــــه ای که پــــــــــرده هایش بی تـــو تاریک است
در خانــــــــه ای که لامپ هایـــــــــش بی تو روشن نیست
اینجـــــــا کنــــــــارم هستی و آرام ... می خنـــــــدی ...
آنجــــــــا کنـــــــــار هـــم بغـــــــل کــــردیم دریـــــا را
تـــــــــو رفته ای ... باید همیـــن امشب بسوزانـــم
این یـــــــادها ... این عکس ها ... این آلبـوم ها را
حامد ابراهیمی پور
من نمی دانــم
و همین درد مرا سخت می آزارد
که چــــرا انسان،
این دانـــــا، این پیغمبر
در تکاپــــوهایش،
چیــزی از معجزه آن سو تر
ره نبـردست بــه اعجاز محبت،
چه دلیــلی دارد؟
چه دلیلی دارد، که هنـــوز
مهربــــانی را نشناختــه است؟
و نمی دانــــد در یک لبخند
چه شگفتی هایی پنهــــــان است!
من بـــــر آنم کـــــه در این دنیـــــا
خوب بـــــودن به خدا، سهل تـــــرین کار است
و نمی دانـــــم،
که چـــــــرا انسان، تا ایـــن حد،
با خوبی بیگانــــه ست
و همیــــــن درد مـــرا سخت می آزارد.
فریدون مشیری
گر نمی تــــوانی شاهــــراه باشی ،
کـــــوره راهـــی بـــاش .
اگر نمی تــــــوانی خورشیــــد باشی ،
ستـــــاره بــاش .
کَمیّـــت ،
نشانگــــــر پیــــروزی و یــا نــــــاکامی ِ تـــو نیست .
بهتریـــن ِ هر آنچـــه هستی باش . . .
Douglas Malloch
لــــــــــب بستم و نالــه هـــم نکردم
من شـــــــــکوه ز بیــــــــش و کــم نکردم
صـــــــدبار گذاشـــــــــــت روی دوشــــــــــــم
پــــــــــشتم بشـــــــــــــــــکست و خـــــــــم نکردم
خانم گیتی رسا
آن بـه که در ایــن زمانـه کم گیری دوست
با اهل زمانـــــه صحبـــت از دور نــکوست
آنکس که بــه جملگی تـــرا تکیه بـر اوست
آخریــــــن دلیــــل دانایــــی است
اما هـــــوا همیشه آفتابــــــی نیست
عشق همیـــــشه علامت رستگـــــــاری نیست
و مــــــن گاهی اوقـــــات مجبــــــورم
بــــــه آرامش عمیـــــق سنگ حســـــــادت کنم
چقــــــدر خیالش آســـــــوده است
چقــــــدر تحمــــــل سکوتــــــش طولانــــی ست
بسیار سالها گذشت تـــــــا فهمیـــــدم
آن که در خیابــــــان می گریـــــد
از آن که در گورستــــــــان می گریـــد
بسیار غمگین تـــــر است
از خیابـــــان های بسیـــــار
از گورستــــــان های زیادی گذشتم
تا فهمیـــــدم
آن که در خانـــــه اش نیز نمی توانــــد بگرید
از همه اندوهناک تـــــــر است
حسن آذری
بـــودن من ...
بی مخــــاطب است !!!
اما نوشتـــــه هایم...
همه برای تنهایـــــی های کسانـــی است
که مثـــل من تنهـــا هستند !!..
بجز غم با دلم کس آشنـا نیست
که هر جا میروم از من جدا نیست
مگر بــــا غم گل مــــا را سرشتنــد
که شادی بــــا دل ما آشنـــا نیست
دگر دیــــــدار گلهـــــــــای بهـــــــاران
برایـــــــــم روح بخش و جانفـزا نیست
بهــــر دلـــــدار دل بستیـــــــم دیدیـــم
نشانـــــی از وی از مـــــهر و وفا نیست
هــــــــزاران داغ دارم بـــــر دل از هجــــر
کـــه داغ لاله همچــــون داغ مــــا نیست
جوانـــــی رفت همچــــون بــــرق افسوس
بجــــــز یـــــــادی دگــر از او بجـــــــا نیست
چنان دلتنگــــــم از ایـــــــن زنـــــدگانــــی
کــــــه از زنــــــدان او جانـم رهــا نیست
خدایــــا بــــا کـه گـویـــــم از غــــم دل
که در عالم کسی غمـخوار ما نیست
(فتــوت) قصــــه های غصــــه ی دل
بهر دل هست با ما گو،کجا نیست
محمدتقی فتوت
آنچـــه در پایــــان یک عشق می مانـــد
تنها خاطراتی است که در قلبـــم از تـــو با من سخن می گوید
آنچـــه از چشمان خواب زده تـــو باقی می مانـــد
تنها قطره اشکی است که از گونـــــه ام جاریست
در جستجــــــویِ اهلِ دلــی
عمــــــرِ ما گذشت . . .
جـــــــان در هــــوایِ گـــوهرِ نایـــاب
داده ایــــــم . . .
رهی معیری
امروز تولدمه.........
صدای یک پرواز
فرود یک فرشته
آغاز یک معراج
و شروع یک زندگی
” تولدم مبارک “
امروز روز من است و من
تمام دلتنگیهایم را
به جای تو
در آغ وش می کشم
روز تولدمن
روز نگاه باران
بر شوره زار تشنه
بر این دل بیابان
روز تولد من
گویی پر از خیال است
یاس و کبوتر و باد
در حیرت من خواب است ........
امروز چند شنبه است؟
چندم کدام ماه و چندم کدام سال است؟
امروز چند سال از من می گذرد؟
و من چند ساله ام ؟
چیزی به یاد نمی آورم جز اینکه
امروز اکنون است و اینجا زمین است
و من به دنیا آمده ام...
به رسم عادت: تولدم مبارک
تولد واژه ای ست در پی معنا شدن مفهومی است در تب و تاب رسیدن
تولد گاه بهانه ای ست برای دلتنگِ خود شدن شانه ای ست برای جستجوی خویش
تولد گاهی بهانه ای ست برای یک جمع دوستانه برای چند لحظه با هم خندیدن
برای خرید یک شاخه گل برای جاری شدن یک قطره اشک و کشیدن آهی از سر دلتنگی
تولدعلامتی است پر معنا در سر رسید زندگی ما گاه بهانه ای ست برای نوشتن یک متن
یا سرودن یک شعر تولد گاه بهانه ای ست برای فریاد بودن رهایی از پیله ی تنهایی و
اندکی به دنبال خود گشتن تولد مفهومی ست ناپیوسته در زندگی امروز ما
و عشق مفهومی ست پیوسته با عشق زندگی کن تا پیوسته متولد شوی.....
تولدم مبارک
زندگی باید کرد... گاه با تلخی راه
گاه با یک گل سرخ گاه با یک دل تنگ...
گاه باید رویید درمیان باران
گاه باید خندید با غمی بی پایان...
زندگی میکنم ... حتی اگر بهترین هایم را از دست بدهم!!! چون این
زندگی کردن است که بهترین های دیگر را برایم میسازد بگذار هر چه
از دست میرود برود؛ من آن را میخواهم که به التماس آلوده نباشد،
حتی زندگی را .
سکوت بلندترین
تفسیر دوست داشتن است
پس به سکوتم اعتماد کن!
بنویسید به دیوار سکوت
عشق سرمایه ی هر انسان است
بنشانید به لب حرف قشنگ
حرف بد وسوسه ی شیطان است
و بدانید که فردا دیر است و اگر غصه بیاید امروز ، تا همیشه دلتان درگیر است پس بسازید رهی را که کنون ، تا ابد سوی صداقت برود و بکارید به هر خانه گلی که فقط بوی محبت بدهد ...
میتوان زیبا زیست...
نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،
نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!
لحظه ها میگذرند
گرم باشیم پر از فکر و امید...
عشق باشیم و سراسر خورشید...
برایم نوشته بود :
گاهی اوقات دستهایم به آرزوهایم نمی رسند
شاید چون آرزوهایم بلندند ...
ولی درخت سرسبز و شاداب صبرم می گوید :
امیدی هست ؛ چون خدایی هست ...
آری ، وچه زیبا نوشته بود ...
همواره با خود تکرار میکنم،
امیدی هست ؛ چون خدایی هست ...
شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی
تو را با لهجه گلهای نیلوفر صدا کردم
تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ ارزوهایت دعا کردم
پس از یک جستجوی نقره ای در کوچه های ابی احساس
تو را از بین گلهایی که در تنهایی ام رویید جدا کردم.
و تو در پاسخ ابی ترین موج تمنای دلم گفتی :"
دلم حیران و سرگردان چشمانی است رویایی.
و من تنها برای دیدن ان چشمها تو را در دشتی از تنهایی و حسرت
رها کردم"
نه شیرینم... نه لیلا...
من
زن افسانه شدن نیستم
جا مانده ام در قصه ای که حکایت از مجنونی تنها دارد
این قصه دیگر همچو آغازش جایی برای لیلی بی وفا ندارد
کاش نجـــــــــــابتـــــــــــم رابهـــــــــــانه رفـــــــــــتنت نمیکردی!
تا با دیدن هرهـــــــــــرزه ای بخودم نـــــــــــگویم...
اگرمثل ایـــــــــــن بـــــــــــودی او نـــــــــــمیرفـــــــــــت...!
همه حرف دلم با تو همین است
که دوست..چه کنم؟
حرف دلم را بزنم یا نزنم؟
گفته بودم که به دریا نزنم دل اما.
.کو دلی تا که به دریا بزنم یا نزنم؟