بجز غم با دلم کس آشنـا نیست

بجز غم با دلم کس آشنـا نیست

که هر جا میروم از من جدا نیست

مگر بــــا غم گل مــــا را سرشتنــد

که شادی بــــا دل ما آشنـــا نیست

دگر دیــــــدار گلهـــــــــای بهـــــــاران

برایـــــــــم روح بخش و جانفـزا نیست

بهــــر دلـــــدار دل بستیـــــــم دیدیـــم

نشانـــــی از وی از مـــــهر و وفا نیست

هــــــــزاران داغ دارم بـــــر دل از هجــــر

کـــه داغ لاله همچــــون داغ مــــا نیست

جوانـــــی رفت همچــــون بــــرق افسوس

بجــــــز یـــــــادی دگــر از او بجـــــــا نیست

چنان دلتنگــــــم از ایـــــــن زنـــــدگانــــی

کــــــه از زنــــــدان او جانـم رهــا نیست

خدایــــا بــــا کـه گـویـــــم از غــــم دل

که در عالم کسی غمـخوار ما نیست

(فتــوت) قصــــه های غصــــه ی دل

بهر دل هست با ما گو،کجا نیست  

محمدتقی فتوت