بــار دیگــــر دلا خطــا نـکنی
بــــــا جفـا پیشگـان وفـــا نکنی
عهـــد کردی کـــه خون شوی اما
بـــا دل بـــــــی صفـــا، صفـــا نکنی
من خـــوشم بـــا جنـون و رسواییش
گر تـــو زیــــن عالمــــم جــــــــدا نکنـی
درد عشق است و مـــــرگ درمـــــــانش
هــــــــــوس در بــــــــــی دوا نکنـــــــــــی
رفتـــــــــــم از کــــــوی آشنــــــــاییــــــــــها
تـــــــا بـــــــه نیــــــرنگــــم آشنـــــــــــــا نکنی
خـــــاک میخــــــانــــــه هــــــا شــــــو ای غافـل
تــــا کـــــــه بـــــــر عالــــــم اعتنـــــــا نکنــــی
تـــــــا سحـــر می تــــــوان دمی آســـــــود
گر تـــــــو ای دل، خـــــدا خـــــدا نکنـــــی
ای کــــــه در سینه ام قــــرارت نیست
مشت خــــــــود را دوبــاره وا نکنــی
هما میر افشار
تنهاتر از شمعی که از کبریت می ترسد
غمگین تــــر از دزدی که از دیـــــوار افتاده
بی اعتنــــــا پاکت کننـــــد از زندگی ، مثلِ
خاکستــــــــر سردی کـــــــه از سیگار افتاده
بی تـــو دلم می افتــد از من ، باز می خکشد
مثـــــــل کلاغی مــــرده که از سیم می افتـــــد
این روزهــــــــا هر بــــــــار که یاد تــــــو می افتـم
یک خط دیگـــــــر روی پیــشانیـــــــــم مـی افتــــــد
می خــــــــــواهی از مـــن رو بگیــری ، دورتــر باشی
مانند طفلی مـــــــــــرده می پیــچم بـــــــه آغــــوشت
سردرد می گیــــــری و مــن تکـــــرار خــــــــواهم شــــد
ماننــــــد یک مــــــوسیقـــــــی غمنـــــــــاک در گــــوشَت
بی تــــو تمام گوچــــــه ها ســـــرد است ... تـــاریـک است
انگـــــار خــورشیــــــــد ایـــــــن حـــدود اصــــــلا نــتابیــــــده
تـــــــــو نیــــــستی و زنــــــدگی انگــــــــار تعطیـــــل است....
تــــــو نیـــــــــستی و ســــــاعتِ ایــــــــن شــــهر خـوابیـــــــده
تـــــــو نیستـــــــی و خــــــاطـــــــــراتــــی شــــــــور در چشمـم
چــــــون ماهیــــــان مــــــــــرده ای در رود ، مــــی پیچنــــــــد.....
تکـــــــرارهــا مـــــــــن را شبیــــــــــه زخـــــــم می بنــــــدنـــد.....
سیگــــــــارهـــا مــــــــــن را شبیــــــــه دود ... .........می پیچنـــــد
بی تــــــو شبیـــــه ساعتــــــی بـــــــــی کوک ، می خوابــــــــم
در لحظـــــه هایی کــــــــه بـــــــــرای شعر گفتـــــــن نیـــست
در خانـــــــــــه ای که پــــــــــرده هایش بی تـــو تاریک است
در خانــــــــه ای که لامپ هایـــــــــش بی تو روشن نیست
اینجـــــــا کنــــــــارم هستی و آرام ... می خنـــــــدی ...
آنجــــــــا کنـــــــــار هـــم بغـــــــل کــــردیم دریـــــا را
تـــــــــو رفته ای ... باید همیـــن امشب بسوزانـــم
این یـــــــادها ... این عکس ها ... این آلبـوم ها را
حامد ابراهیمی پور
من نمی دانــم
و همین درد مرا سخت می آزارد
که چــــرا انسان،
این دانـــــا، این پیغمبر
در تکاپــــوهایش،
چیــزی از معجزه آن سو تر
ره نبـردست بــه اعجاز محبت،
چه دلیــلی دارد؟
چه دلیلی دارد، که هنـــوز
مهربــــانی را نشناختــه است؟
و نمی دانــــد در یک لبخند
چه شگفتی هایی پنهــــــان است!
من بـــــر آنم کـــــه در این دنیـــــا
خوب بـــــودن به خدا، سهل تـــــرین کار است
و نمی دانـــــم،
که چـــــــرا انسان، تا ایـــن حد،
با خوبی بیگانــــه ست
و همیــــــن درد مـــرا سخت می آزارد.
فریدون مشیری
گر نمی تــــوانی شاهــــراه باشی ،
کـــــوره راهـــی بـــاش .
اگر نمی تــــــوانی خورشیــــد باشی ،
ستـــــاره بــاش .
کَمیّـــت ،
نشانگــــــر پیــــروزی و یــا نــــــاکامی ِ تـــو نیست .
بهتریـــن ِ هر آنچـــه هستی باش . . .
Douglas Malloch
لــــــــــب بستم و نالــه هـــم نکردم
من شـــــــــکوه ز بیــــــــش و کــم نکردم
صـــــــدبار گذاشـــــــــــت روی دوشــــــــــــم
پــــــــــشتم بشـــــــــــــــــکست و خـــــــــم نکردم
خانم گیتی رسا
آن بـه که در ایــن زمانـه کم گیری دوست
با اهل زمانـــــه صحبـــت از دور نــکوست
آنکس که بــه جملگی تـــرا تکیه بـر اوست
آخریــــــن دلیــــل دانایــــی است
اما هـــــوا همیشه آفتابــــــی نیست
عشق همیـــــشه علامت رستگـــــــاری نیست
و مــــــن گاهی اوقـــــات مجبــــــورم
بــــــه آرامش عمیـــــق سنگ حســـــــادت کنم
چقــــــدر خیالش آســـــــوده است
چقــــــدر تحمــــــل سکوتــــــش طولانــــی ست
بسیار سالها گذشت تـــــــا فهمیـــــدم
آن که در خیابــــــان می گریـــــد
از آن که در گورستــــــــان می گریـــد
بسیار غمگین تـــــر است
از خیابـــــان های بسیـــــار
از گورستــــــان های زیادی گذشتم
تا فهمیـــــدم
آن که در خانـــــه اش نیز نمی توانــــد بگرید
از همه اندوهناک تـــــــر است
حسن آذری
بـــودن من ...
بی مخــــاطب است !!!
اما نوشتـــــه هایم...
همه برای تنهایـــــی های کسانـــی است
که مثـــل من تنهـــا هستند !!..
بجز غم با دلم کس آشنـا نیست
که هر جا میروم از من جدا نیست
مگر بــــا غم گل مــــا را سرشتنــد
که شادی بــــا دل ما آشنـــا نیست
دگر دیــــــدار گلهـــــــــای بهـــــــاران
برایـــــــــم روح بخش و جانفـزا نیست
بهــــر دلـــــدار دل بستیـــــــم دیدیـــم
نشانـــــی از وی از مـــــهر و وفا نیست
هــــــــزاران داغ دارم بـــــر دل از هجــــر
کـــه داغ لاله همچــــون داغ مــــا نیست
جوانـــــی رفت همچــــون بــــرق افسوس
بجــــــز یـــــــادی دگــر از او بجـــــــا نیست
چنان دلتنگــــــم از ایـــــــن زنـــــدگانــــی
کــــــه از زنــــــدان او جانـم رهــا نیست
خدایــــا بــــا کـه گـویـــــم از غــــم دل
که در عالم کسی غمـخوار ما نیست
(فتــوت) قصــــه های غصــــه ی دل
بهر دل هست با ما گو،کجا نیست
محمدتقی فتوت
آنچـــه در پایــــان یک عشق می مانـــد
تنها خاطراتی است که در قلبـــم از تـــو با من سخن می گوید
آنچـــه از چشمان خواب زده تـــو باقی می مانـــد
تنها قطره اشکی است که از گونـــــه ام جاریست
در جستجــــــویِ اهلِ دلــی
عمــــــرِ ما گذشت . . .
جـــــــان در هــــوایِ گـــوهرِ نایـــاب
داده ایــــــم . . .
رهی معیری