ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده

گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیردتو او را خراب کردی

خدایا، به هر که و هر چه دل بستم تو دلم را شکستی

عشق هر کس را که به دل گرفتم تو قرار از من گرفتی

هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم در سایه ی امیدی و به خاطر آرزویی برای دلم امنیتی به وجود اورم تو یکباره همه را بر هم زدی و در طوفان های وحشتزای حوادث رهایم کردی تا هیچ آرزویی را در دل نپرورم و هیچ خیری نداشته باشم و هیچ آرامش و امنیتی را در دل خود احساس نکنم ...

تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیرم و به چیزی جز تو آرزویی نداشته باشم و جز تو به چیزی یا کسی امید نبندم و جز در سایه توکل به تو، آرامش و امنیت احساس نکنم ...

خدایا تو را برای همه این نعمتها شکر میکنم .

اگر برای آن به سوی تو می آیم

که مرا از شعله های دوزخ نجات بخشی،

بگذار که در آنجا بسوزم

و اگر برای آن به سوی تو می آیم

که لذت بهشت را به من بخشی،

بگذار که درهای بهشت به رویم بسته شود

اما اگر برای خاطر تو به سویت می آیم ،

محبوبم مرا از خویش مران!

متبرکم کن

تا در کنار زیبایی جاودانه ات

تا ابد لانه کنم .

و در پس این پنجره های کوچک که به کوچه های بن بست باز می شوند نمی توان جست،

بهتر آنکه پرنده روح، دل در قفس نبندد.

پس اگر مقصد پرواز است ،قفس ویران بهتر...

پرستویی که مقصد را کوچ می بیند از ویرانی لانه اش نمی هراسد...

ا ی که مرا خـوانـده ای،راه  نـشـانـم بـده

در شـب ظـلـمــانی ام،مـاه نــشـانـم بـده

يوسـف مصری ز چـاه،گـشت چنـان پادشـاه

گـر کـه طـريـق ايـن بُـود،چـاه نـشـانـم بـده

بر قـدمت همچـو خاک،گريه کنـم سوزناک

گِل شد از آن گريـه خاک ،، روح به جـانم بده

از دل شـب می رسـد،نـور   سـرا پـرده ها

در سـحــراز مشرقت،صـوت اذانـم بــده

سر خـوشـی اين جـهـان،لـذت  يک آن بُـود

آنچـه تو را خـوشـتـر است،راه بـه آنـم بـده

ای نمیدانم کجایی کیستی

ای فراتر از چرایی –چیستی

در غیابت آب را گل کرده اند

موج را مدیون ساحل کرده اند

خاک در دست کسوف افتاده است

اسمان هم در خسوف افتاده است

اه ای خورشید روز رهگذر

ای پناه سایه های در به در

بی تو ما دلشوره های بی نوا

بر کدامین جاده یابیم التجا

من دعای عهد میخوانم بیا

بر سر این وعده میمانم بیا

با تجلی های پر هیبت بیا

از میان پرده ی غیبت بیا

ان که عمری گشته در دنبال تو

باز می اید به استقبال تو

از بد کردن آدمهایت شکایت داشتم به درگاهت

اما شکایتم راپس میگیرم ...

من نفهمیدم!فراموش کرده بودم که بدی را خلق کردی تا هر زمان که دلم گرفت ازآدمهایت نگاهم به تو باشد...

گاهی فراموش میکنم که وقتی کسی کنار من نیست، معنایش این نیست که تنهایم...

معنایش این است که همه را کنار زدی تا خودم باشم وخودت ...

با تو تنهایی معنا ندارد!

مانده ام تو را نداشتم چه میکردم...!

دوستت دارم، خدای خوب من ...

هنگامی که وجودش را در کنارم حس می کنم

همه ی آن دلتنگی ها

به آرامشی نشاط آور مبدل می شوند

آرمشی که هیچ معشوقی نمی تواند نثار آدمی کند

این چه دوستی است که اینقدر دارمش...

من همینم.....

               -

خدایا...
عطر خوشت همه جا پیچیده
فقط آه و دمی کافیست
تا تو را حس کنم

فرصت جبران گذشته را
ارزانی ام کن..

و گفتني هايي هست كه هيچ قلبي محرم آن نيست

الهي اشك هايي هست كه با هيچ دوستي نمي توان ريخت

و زخم هايي هست كه هيچ مرهمي آنرا التيام نمي بخشد

و تنهايي هايي هست كه هيچ جمعي آنرا پر نمي كند

الهي پرسش هايي هست كه جز تو كسي قادر به پاسخ دادنش نيست

دردهايي هست كه جز تو كسي آنرا نمي گشايد

قصد هايي هست كه جز به توفيق تو ميسر نمي شود

الهي تلاش هايي هست كه جز به مدد تو ثمر نمي بخشد

تغييراتي هست كه جز به تقدير تو ممكن نيست

و دعاهايي هست كه جز به آمين تو اجابت نمي شود

الهي قدم هاي گمشده اي دارم كه تنها هدايتگرش تويي

و به آزمون هايي دچارم كه اگر دستم نگيري و مرا به آنها محك بزني، شرمنده خواهم شد.

الهي با اين همه باكي نيست

زيرا من همچو تويي دارم

تويي كه همانندي نداري رحمتت را هيچ مرزي نيست

اي تو خالق دعا و مالک آمين .(صحیفه سجادیه)