تنهاتر از شمعی که از کبریت می ترسد

 

تنهاتر از شمعی که از کبریت می ترسد

غمگین تــــر از دزدی که از دیـــــوار افتاده

بی اعتنــــــا پاکت کننـــــد از زندگی ، مثلِ

خاکستــــــــر سردی کـــــــه از سیگار افتاده

بی تـــو دلم می افتــد از من ، باز می خکشد

مثـــــــل کلاغی مــــرده که از سیم می افتـــــد

این روزهــــــــا هر بــــــــار که یاد تــــــو می افتـم

یک خط دیگـــــــر روی پیــشانیـــــــــم مـی افتــــــد 

می خــــــــــواهی از مـــن رو بگیــری ، دورتــر باشی 

مانند طفلی مـــــــــــرده می پیــچم بـــــــه آغــــوشت

سردرد می گیــــــری و مــن تکـــــرار خــــــــواهم شــــد

ماننــــــد یک مــــــوسیقـــــــی غمنـــــــــاک در گــــوشَت

بی تــــو تمام گوچــــــه ها ســـــرد است ... تـــاریـک است 

انگـــــار خــورشیــــــــد ایـــــــن حـــدود اصــــــلا نــتابیــــــده

تـــــــــو نیــــــستی و زنــــــدگی انگــــــــار تعطیـــــل است....

تــــــو نیـــــــــستی و ســــــاعتِ ایــــــــن شــــهر خـوابیـــــــده

تـــــــو نیستـــــــی و خــــــاطـــــــــراتــــی شــــــــور در چشمـم

چــــــون ماهیــــــان مــــــــــرده ای در رود ، مــــی پیچنــــــــد.....

تکـــــــرارهــا مـــــــــن را شبیــــــــــه زخـــــــم می بنــــــدنـــد.....

سیگــــــــارهـــا مــــــــــن را شبیــــــــه دود ... .........می پیچنـــــد

بی تــــــو شبیـــــه ساعتــــــی بـــــــــی کوک ، می خوابــــــــم

در لحظـــــه هایی کــــــــه بـــــــــرای شعر گفتـــــــن نیـــست

در خانـــــــــــه ای که پــــــــــرده هایش بی تـــو تاریک است

در خانــــــــه ای که لامپ هایـــــــــش بی تو روشن نیست

اینجـــــــا کنــــــــارم هستی و آرام ... می خنـــــــدی ...

آنجــــــــا کنـــــــــار هـــم بغـــــــل کــــردیم دریـــــا را

تـــــــــو رفته ای ... باید همیـــن امشب بسوزانـــم

این یـــــــادها ... این عکس ها ... این آلبـوم ها را

حامد ابراهیمی پور